Divân-ı Kebir’den Mevlâna Sözleri

Divân-ı Kebir’den Mevlâna Sözleri, Divan-ı Kebir

Ey sevgili, ilacım da sensin, çarem de sen, yüz parça olmuş gönlümün ışığı da sen; çaresiz gönlümde senden gayrı ne varsa yok oldu, gel.

Ey nefesi güzel rüzgârlar, ey âşıkların feryadına yetenler, ey candan da, mekândan da tertemiz yel, nerdeydin sen, nerdeydin?

Ey aşk, herkesin yanında birçok adın sanın var, fakat ben dün bir ad daha taktım sana, bir adını daha söyledim: İlâcı olmayan dert.

Bu sefer büsbütün âşıklığa sarıldım.
Bu sefer ham sofuluktan büsbütün ayrıldım, sıyrıldım.
Gönlümü söküp attım, bir başka şeyle diriyim şimdi.
Aklı da ta kökünden, ta temelinden yakıp yandırdım, gönlü de, düşünceyi de. (76)

Hayat nerde daha fazlaysa, nerde daha düzgünse insanlar orda daha fazla kendilerinden geçmişlerdir. (150)

Sen topraktın, gönül oldun. Bilgisizdin, akıllandın. Seni bu çeşit çekip buraya getiren, gene çekip sürüyerek oraya götürüyor. (153)

Hile tohumlarını ekip duruyordun, hayıflanmadaydın, Allah’ı yok sanmıştın, şimdi gör bakalım a kaltaban.

Gına geldi saltanattan Hz. Süleyman’a,
Hz. Eyüp doymadı belâ ve imtihanlara.
(2/11.178)

Mevlâna Celâleddin

Divân-ı Kebir’den Mevlâna Sözleri

Mevlâna Sözleri, Divân-ı Kebir
Mevlâna Celâleddin