Şems-i Tebrizî’den Şiir Tadında

Şems-i Tebrizî’den Şiir Tadında, Şems-i Tebrizî Şiirleri

Mademki nefsini bilmekte herkes gafil,
Ne olurdu bilseydim kimlerdir cahil!

* * *

Diyelim ki, şüpheden kurtuldun en sonunda,
Taptığın şüphe putu yerinde durmaktadır!

* * *

Güneşin ışığına bir zarar gelir mi hiç!
Göremezse ne çıkar kör Yahudinin gözü?

* * *

Aslanın dişlerini açık gördüğün zaman
Sakın gülüyor sanma sana, o korkunç aslandır.

* * *

Ey can bana bir görün bitmeden son nefesim,
İşimi çabuk bitir, artık kesilsin sesim!

* * *

Her işin belirli vakti gelip çalmadıkça,
Dostların sana yâr olmasından bir fayda göremezsin!

* * *

Dosta erişmek için durmadan koşuyorum,
Ömrüm sona yaklaştı ben hâlâ uykudayım.
Diyelim ki kavuştum nihayet sevgiliye
Ya o geçen günleri ben nerede bulayım?

* * *

Dürüstlük bir şehirdir, ben de o şehrin sultanıyım,
Onda kendim yaşayayım, kendim öleyim, kendim korunayım.

* * *

Bunu ancak akıllı kişi bilir,
Bu sesten o sese kadar kaç yıl geçmiştir?

* * *

Ben, sevgilim; sevgilim de ben olmuşuz
İkimiz bir beden içine girmiş iki ruh olmuşuz.

* * *

Binlerce kurbanın kesildiği bir düğünde
Zavallı davulcuların ne yeri var?

* * *

Ben uykudayım, ama bu uyanıklıktır.
Uyuyanlar, benim uyanık olduğumu ne bilsinler?

* * *

Anlamaz Leylâ yazık âvâre Mecnun halini,
Halini Mecnun’un ancak sadece Mecnun bilir.

* * *

İşlediğim günahtan nereye kaçsam bilmem,
Her günahın ardından karşıma gufran gelir.

Şems-i Tebrizî’den Şiir Tadında

Şems-i Tebrizî Şiirleri
Şems-i Tebrizî (k.s)